CACTUScultural and publishing institue                   انتشارات کاکتوس

بزرگی خر

ای خر که بسته‌  اند به  گردونه‌ای ترا                   وندر بهار مشت جوی بار می‌کشی

بهتان بس بزرگ که برما نهاده‌اند                      دانم تو نیز زین سبب آزار می‌کشی

نام من است اشرف مخلوق و تو زپی                  نام حمار محمل اسفار می‌کشی

اشرف تویی که در پی رنج کسان نه‌ای               گرچه ستم ز خلق فراوان می‌کشی

نشنیده‌ام به نوع تو ریزند خون هم                      نشنیده‌ام که کینه به هر خار می‌کشی

پشت از فشار ریش و دل از چوب کین غمین        یار بشر بدین تن افگار می‌کشی

ما و تو سخره‌ایم در این کارگاه صنع                  تنها نه بار دهر تو دشوار می‌کشی

من رنج می‌برم تو اگر بار می‌بری                     من خوار می‌زیم تو اگر خار می‌کشی

صد کوه غم بر این دل نازک نهاده‌اند                  خرم تویی که بار به هنجار می‌کشی

تو نیک بخت تر که غم حال می‌خوری                نی رنج نامده و نه غم یار می‌کشی

آزادتر زمن به زمین گام می‌نهی                        هر دم ملامتی نه ز اغیار می‌کشی

من لب ز بیم بر نتوانم گشاد و تو                       فریادها به هر سر بازار می‌کشی

جانت زدست مردم دون نیست در عذاب              هر رنج می‌کشی به تن زار می‌کشی

پایان کار اگر نگری هم تو بهتری                      زآن رو که بار عمر نه بسیار می‌کشی

افزون ز بیست سال نمانی و زان سپس               نه انتظار جنت و نه تار می‌کشی

در ژرفنای ملک عدم فارغ از حساب               خوش می‌چمی و خیمه به گلزار می‌کشی

                                                          احمد علی رجایی