CACTUScultural and publishing institue
در مایه ی شیدائی
شب آمد و تنهائی من آغاز شد باز با خاطراتی چون قصیده های کشدار
با بیشه هایی از حکایت های مرموز با ابرهائی کز نهیب باد مغشوش
شور عزیمت بود و راه وادی بکر او نقش ها بر پرده های باد میزد
میرفت و میسوخت میسوخت و فریاد میزد
در ساحل متروک رود بی گداری دیوانه ای میزد به غرقاب
فرزانه ای شعر رجزهای جنون را میخواند در نیزار رگبار
در نیمروز آن کویر تفته، مردی تبخیر می شد
دیدی چگونه در غم او چشم خورشید ابری شد و اشکی فشانید!
از چشم هر کس اوفتاده روح فنر در زیر ثقل کوه اندوه استاده بر باریکه ی مرز شکن
میزیست با یک سینه کینه، - اینت نستوه!
او دوست می داشت چشمان سبز عشق را با خنده ی ناز
گیسوی بور دوست را در بازی باد او زندگی را دوست می داشت
هیهات، هیهات در خانه ی خود نیستم، - خود نیستم من
در غربت من کیستم من؟ یاد بهشت گمشده چون دور دستی
میخواندم باز من در لب خفته نهفته دارم این راز در این اطاق خامش و خوب جنینی
رویای رجعت، نغز با من میسراید در مایه ی شیدائی من
شب آمد و باز، تنهائی من
آتش